با توجه به کیفیت و عملکرد لوله های فولادی، خواص عناصر فلزی مختلف موجود را خلاصه کرده ایم
کربن:هر چه محتوای کربن بیشتر باشد، سختی فولاد 9 بیشتر است اما انعطاف پذیری و چقرمگی بدتر است.
گوگرد:این یک ناخالصی مضر در لوله های فولادی است. اگر فولاد حاوی گوگرد بالایی باشد، در دمای بالا به راحتی شکننده می شود.که معمولا به آن شکنندگی گرم می گویند.
فسفر:می تواند انعطاف پذیری و چقرمگی فولاد را به خصوص در دماهای پایین به میزان قابل توجهی کاهش دهد. این پدیده را شکنندگی سرد می نامند. در فولاد با کیفیت بالا، گوگرد و فسفر باید به شدت کنترل شوند. از طرف دیگر، محتوای بالای گوگرد و فسفر در فولاد کم کربن می تواند برش را آسان کند، که منجر به بهبود عملکرد برش فولاد می شود.
منگنز:می تواند استحکام فولاد را بهبود بخشد، اثرات نامطلوب گوگرد را تضعیف و از بین ببرد و سختی پذیری فولاد را بهبود بخشد.
فولاد پر آلیاژ (فولاد پر منگنز) با محتوای منگنز دارای خواص فیزیکی خوبی مانند مقاومت در برابر سایش است.
سیلیکون:این می تواند سختی فولاد را بهبود بخشد، اما انعطاف پذیری و چقرمگی آن کاهش می یابد. اما سیلیکون می تواند خواص مغناطیسی نرم را بهبود بخشد.
تنگستن:این می تواند سختی قرمز و استحکام حرارتی فولاد را بهبود بخشد و مقاومت در برابر سایش فولاد را بهبود بخشد.
کروم:این می تواند سختی، مقاومت در برابر سایش، مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت در برابر اکسیداسیون فولاد را بهبود بخشد.
وانادیوم:این می تواند ساختار دانه فولاد را اصلاح کند و استحکام، چقرمگی و مقاومت در برابر سایش فولاد را بهبود بخشد.وقتی در دمای بالا به آستنیت ذوب می شود.سختی پذیری فولاد را می توان افزایش داد. برعکس، زمانی که به صورت کاربید وجود داشته باشد، سختی پذیری آن کاهش می یابد.
زمان ارسال: آگوست-08-2023